Oprichting

Op 8 juli 1957 is volleybalvereniging Wij Houden Vol (WHV) opgericht als een onderdeel van WHV gymnastiekvereniging in Asperen. Van een vergadering in 1957, waar geen notulen van zijn, wordt er benoemd hoe de verhouding tussen de al bestaande WHV gymnastiekvereniging en de nieuw op te richten volleybalafdeling zou moeten worden vastgelegd.

Het bestuur van de gymnastiekvereniging dacht daarbij aan een onderafdeling van de gymnastiekvereniging. De volleyballers wilden graag een meer zelfstandige koers varen. Die avond werd er een voorlopig volleybalbestuur samengesteld die bestond uit de heren E. Herrewijn, E.A.B. Stuur, A.G. Kovel en de dames Verwey en E. Feunekes.

Op de eerste algemene ledenvergadering (ALV) op 29 januari 1957 was er nog steeds geen duidelijkheid over de verzelfstandiging van WHV als volleybalvereniging. In deze ALV werd een bestuur gekozen dat bestond uit uit dhr. E. Herrewijn (voorzitter), dhr. AG. Kovel (secretaris), mevr. E. Feunekes (penningmeester) en als algemeen bestuursleden dhr. E.A.B. Stuut en mevr.  A. de Jong. In deze ALV werd de naam WHV officieel vastgesteld. Vervolgens werd er ook besloten om nog niet deel te nemen aan de competitie, omdat de kosten te hoog waren en het feit dat WHV nog ongeoefend zou zijn.

WHV in de lift

In 1968 werden de volleybaldistricten Rotterdam en Dordrecht samengevoegd. Heren 1 eindigden dat jaar vierde in de eerste klasse en men mocht daarom, een jaar later, naar de nieuw gevormde Promotieklasse.

Begin 1969 startte WHV voor het eerst met een jeugdteam; in hun eerste seizoen werden ze gelijk kampioen in hun afdeling. Het herenteam behoorde in die tijd tot de sterkste teams uit het district.

WHV zat duidelijk in de lift; het aantal leden liep op naar ongeveer 90 en in seizoen `69-`70 werd met 5 teams deelgenomen aan de competitie (3 heren, 1 dames en 1 jeugd). Alle teams eindigen dat jaar bij de eerste drie. Het was de periode waarin een aantal oudgedienden van nu hun volleyballoopbaan begonnen. Herman Versluis, Jan Temminck, Wim de Jong en Kees Schalk maakten eind jaren 60 hun volleybaldebuut. De opleving volgde op een actie die werd gestart in 1967 om meer leden te werven, gezien de “uiterst penibele financiële situatie” in dat jaar.

Het absolute hoogtepunt in 1974 was de winst van het internationale Fabert Cup-toernooi in Middelharnis. In een bloedstollende finale werd tegen iedere verwachting in het torenhoog favoriete Spirit Barendrecht met 2-1 verslagen.

Sociale functie

In de periode van 1978 tot en met 1987 kreeg WHV steeds meer en meer een sociale functie. Er werden jaarlijkse barbecues en feestavonden georganiseerd die de onderlinge band versterkten. Alle teams rouleerde in het organiseren van de eindbarbecue van het seizoen in steeds een ander thema.

Al vanaf het begin van de oprichting werd er aan het einde van het jaar een traditionele taartentoernooi georganiseerd in, toentertijd, nog in de gymnastiekzaal. Er werd gezorgd voor muziek en een hapje en een drankje. Ook het bedrijfsvolleybaltoernooi, gestart in 1980, is inmiddels een vast terugkerend fenomeen.

Financiële problemen

In 2002 zat WHV zonder voorzitter, maar ook zonder liquide middelen. De opgebouwde spaarpot was in de jaren ervoor opgegaan, ondanks een aantal mooie grote sponsorbedragen.

Door toenmalige hoofdtrainer Cor van der Hout werden de toen nog jonge heren W.P. (Wildrik) van der Plassche en O.J.W (Olaf) van Arkel gestimuleerd om gezamenlijk het voorzitterschap op zich te nemen. Voor WHV was het duovoorzitterschap een unicum.

Deze samenwerking leverde een weloverwogen, slagvaardig en stabiel bestuur. Tevens besloot de NeVoBo, in daar jaar, alle financiën landelijk te gaan besturen en het district Zuid-West te integreren in regio Zuid.

Sociale veiligheid

In 2010 was er steeds meer sprake van sociale veiligheid. In dat jaar startte WHV met een vertrouwenscontactpersoon. Daarnaast had WHV een kartrekkekrsrol in het sportiviteitprogramma van de NOC*NSF waarin bij WHV de line-up voorafgaand aan een wedstrijd van dames 1 gestart is.

Technische Commissie

Ook in de zaal werd aan de weg getimmerd. WHV startte, onder leiding van dhr. N. (Niels) Reder, in 2010 een technische commissie op. Daarnaast werd er een technisch handboek vastgesteld om de trainers houvast te bieden van hoe er gevolleybald zou worden binnen de vereniging.

Hoofdtrainers werden hierbij betrokken, zodat er een technische beleidslijn was waarop getraind werd en waar de ervaring van de WHV-trainers uitgewisseld werd.

In de jaren erna kreeg de technische commissie steeds meer vorm en stelde het onder andere zich ten doel om alle teams tenminste 1 klasse te laten promoveren en talenten voor WHV te behouden.

Er werden extra trainingsmaterialen aangeschaft en er werd overgegaan van 1 uur naar 1,5 uur per week trainen voor alle teams. Steeds meer gingen leden ook meerdere keren per week trainen. In 2012 promoveerde dames 1 naar de derde divisie waar het 2 jaren speelde. Ook de heren promoveerde in 2014 naar de derde divisie en speelde daar 3 seizoenen.

Sponsoring

Sponsoring speelt al jaren een belangrijke rol in de financiële huishouding van WHV. Naast de vele sponsors van de vereniging kende WHV in de loop der jaren een aantal “grote” sponsors. Zo is de naam van de firma Hermeta al meer dan 25 jaar verbonden aan WHV, niet in de laatste plaats door de bemoeienissen van oud Hermeta-directeur en mede-oprichter van WHV, wijlen Dhr. E. Herrewijn. Later namen ook de firma’s Rijkaart en Kleyn Auto’s een aantal jaren de sponsoring van WHV-teams op zich.

Op dit moment spelen onze sponsors nog steeds een grote rol in onze begroting. WHV is hen dankbaar voor hun sportieve, financiële steun!

Sterk herenteam

Het herenteam behoorde in die tijd (1968-1977) tot de sterkste teams uit het district. Bekende namen uit dat team waren: Piet Brijder, Gert-Jan van Ochten, Bert en Henk van `t land, Nico Wieringa, Johan de Kruyk en Koos Gerdessen. De thuiswedstrijden werden gespeeld in de gymnastiekzaal aan de Leerdamseweg en werden druk bezocht. Voor bezoekende teams was de reis naar Asperen meestal een heel zware; de luidruchtig aanwezige jeugd zorgde altijd voor een oorverdovend lawaai. Tegenstanders in die jaren waren: Concordia, ASWH, Torpedo, Delta, Smash, Orawi, Jong Pendrecht, St. Paul, Libanon, DOS, Lekkerkerk etc. Namen waarvan er nu nog steeds een aantal bestaan, maar waarvan de meeste verdwenen zijn.

In 1971 wordt de vereniging koninklijk goedgekeurd om de aansprakelijkheid van de bestuursleden beter te kunnen regelen. Het eerste herenteam speelde vanaf 1970 haar thuiswedstrijden in Arkel, omdat de zaal in Asperen afgekeurd werd voor promotieklasse wedstrijden. Het zou het begin zijn van een lange zwerftocht van heren 1, die pas gestopt werd met de opening van Sporthal “De Schildkamp” in 1984. 

Na Arkel volgden Heukelum, Leerdam, Gorinchem, weer Heukelum en Vuren als thuisbasis voor de heren en in sommige gevallen ook de dames. De vele wisselingen hadden onder andere te maken met het regelmatig degraderen en promoveren uit de promotieklasse en de eerste klasse van de heren in de jaren ’70. Omdat de zaaleisen voor de promotieklasse hoger waren dan die voor de eerste klasse moest nogal eens gewisseld worden van zaal. Een en ander kwam de onderlinge band binnen de vereniging bepaald niet ten goede. Veel leden zagen heren 1 nooit spelen. 

In 1981 degradeerden de heren voor het laatste uit de promotieklasse. Vanaf dat jaar speelde men 15 seizoenen onafgebroken in de 1ste  klasse. Pas in 1996 keren de heren terug op het hoogste districtsniveau.

Succesvolle WHV-jaren

Keren we terug naar het begin van de jaren ’70. Het seizoen 1970-1971 kan als een van de meest succesvolle WHV-jaren worden gekenmerkt. De sterke groei van de jeugdafdeling begpm zijn vruchten af te werpen en het aantal competitie spelende teams was inmiddels gegroeid tot 7. Hoewel Heren 1 nipt promotie naar de landelijke divisie mistte (men werd tweede achter SWWH uit Hendrik-Ido-Ambacht), waren er dat jaar toch maar liefst vier kampioenen en nog een tweede plaats te vieren. Heren 2 promoveerde dat jaar naar de 1ste klasse. De dames rukten op naar de promotieklasse.

Het tij keert...

Hoe snel kan alles verkeren! Een jaar later verlieten een aantal oudgedienden van heren 1 de vereniging en de jeugd werd in het diepe gegooid. Ze wisten zich nog twee seizoenen met hangen en wurgen te handhaven in de promotieklasse, maar in seizoen 1973-1974 degradeerde men naar de 1ste klasse. Het tweede team degradeerde dat jaar naar de derde klasse, terwijl de dames als vijfde eindigden in de 1ste klasse. Het jaarverslag van de wedstrijdsecretaris gaf aan dat dat jaar een bijzonder somber overzicht over de resultaten en verwachtingen van de diverse teams.

Na een kort verblijf in de promotieklasse begin jaren 70 speelde Dames 1 van 1972 tot 1988 in de eerste klasse. In 1998 zag men af van P/D wedstrijden en degradeerde vrijwilliger naar de tweede klasse. Grote namen uit het verre verleden waren: Alie Donga, Mien Roomer-Boon, Corine Beekhuizen, Loes Hartzema, Corrie Blomberg, Nel Brouwer-van Weverwijk, Rolia Wiggelinkhuizen en wat later Corrie Gerdessen, Lida de With Annie Oskam, Rita Versluis, Teuni Noordhoek

Al vanaf de oprichting kent WHV het begrip “rekreanten”: volleyballers die niet deelnemen aan de reguliere competitie, maar of alleen trainen of in een recreatieve competitie meespelen. In het begin van de jaren 70 telde deze afdeling al 20 leden, maar het verloop binnen de groep was meestal vrij groot, waardoor deze afdeling van WHV nogal met pieken en dalen te maken heeft gehad in de loop der jaren.

Dames 3 werd 2 keer achtereenvolgens kampioen van 1995-1997 zonder ook maar 1 set te verliezen. In het jaar van het 40-jarig jubileum speelt WHV met 17 teams in de competitie en is het ledenbestand op een recordhoogte van 150 leden. 

Bij de meisjes zorgden talenten voor diverse kampioenschappen. In 2001 won het meisjes C team voor de 1ste  keer de regionale beker finale. In 2002 kwamen Meisjes B voor het eerst uit in de topklasse, werd kampioen en behaalde een 4e plaats op Nederlandse kampioenschappen voor Meisjes teams in Haarlem. Een toernooi en niveau dat WHV nog niet eerder had behaald!

Promotie derde divisie en nationaal kampioen

Op zaterdag 28 april 2012 was het Dames 1 van WHV gelukt – Zij werden gepromoveerd naar de derde dvisie! En een paar jaar later werd er historie geschreven op 6 september 2014 - WHV Heren Recreanten Nationaal Kampioen!

WHV speelt tenminste al vanaf 1990 tijdens de zomermaanden buiten volleybal. Aanvankelijk vond dit plaats op het zwembad waar een volleybalnet hing, later daarna was er een mobiel net met ijzeren palen dat iedere maandagavond benut wordt om op het gras te volleyballen. Beachvolleybal deden de leden sporadisch wel, maar dat was toch met name voor het strand.

In 2009 tot en met 2011 maakte WHV een start met het beachvolleybal door in Leerdam op het Reilinghplein een toernooi te organiseren. Het zand van het toernooi in 2011 werd gebruikt om het beachveld op het zwembad De Wiel aan te leggen.

Bij de oprichting in 1957 waren er 28 leden die speelde in het gymnastiekzaaltje in Asperen. Het gymnastiekzaaltje voldeed op een gegeven moment niet meer aan de eisen van Nederlandse Volleybalbond (Nevobo). Daarna werd er volleybal gespeeld in verschillende dorpen in de omgeving van Asperen.

Begin 1970 nam WHV het initiatief voor de Sportraad, een overkoepeling van alle Asperse sportverenigingen van dat moment. Men hoopte op de bouw van een gezamenlijke sporthal/kantine op de plaats van de huidige voetbalkantine. Dit leidde echter tot bezwaren.

Vanaf 1970 speelde Heren 1 haar thuiswedstrijden in Arkel, omdat het gymnastiekzaaltje in Asperen was afgekeurd voor promotieklassen. De zaaleisen voor de promotieklasse hoger waren dan die voor de eerste klasse moest nogal eens gewisseld worden van zaal. Een en ander kwam de onderlinge band binnen de vereniging bepaald niet ten goede. Veel leden zagen heren 1 nooit spelen.

Na Arkel volgden Heukelum, Leerdam, Gorinchem, weer Heukelum en Vuren als thuisbasis voor de heren en in sommige gevallen ook de dames. De vele wisselingen hadden onder andere te maken met het regelmatig degraderen en promoveren uit de promotieklasse en de eerste klasse van de heren in de jaren ’70.

Berenschot als sporthal (?)

Toen in 1978 sporthal “Berenschot” in Leerdam haar poorten opende, zag een deel van de leden zijn kans schoon en werd voorgesteld om de vereniging over te plaatsen van Asperen naar Leerdam.

In een buitengewone ledenvergadering van 25 januari 1978 kende dan ook slechts een agendapunt: overgang naar Leerdam. Maar liefst 50 leden bezochten deze emotionele vergadering in het dorpshuis van Asperen. De overgang naar Leerdam werd als enige oplossing gezien om kans te kunnen maken op zaalruimte in de nieuwe sporthal en subsidie van de gemeente.

Men was bang dat de gemeente Asperen geen subsidie zou verlenen voor de huur van de sporthal in Leerdam. Tijdens deze buitengewone ledenvergadering kon er geen besluit worden genomen, omdat het vereiste aantal stemmen niet werd gehaald.

Er werd besloten om op korte termijn weer samen te komen voor een definitieve beslissing. Echter, tijdens deze alv werd deze kwestie niet meer besproken. Een deel van de trainingen en wedstrijden werden verhuisd naar Leerdam. Dat had positieve gevolgen voor het ledental.

Nieuwe en huidige sporthal De Wiel

Tijdens een historische vergadering op 26 november 2015 in het zaaltje Salem tegenover de kerk besloten de WHV-leden om gezamenlijk met de voetbal, de badminton, WHV-gym en de scholen om een nieuwe zaal te gaan bouwen.

Na 1 jaar gelobby en besluitvorming in de raadsvergadering van Lingewaal waar uiteindelijk in 6 raadsvergaderingen in 2014 werd ingesproken door voorzitter O.J.W. (Olaf) van Arkel namens de sportverenigingen viel het definitieve besluit; de nieuwe sporthal mag worden gebouwd.

Dhr. T. (Tiny) van Dortmont nam het initiatief om het project te gaan trekken en vormde een bestuur voor de sportstichting uit volleyballers G. (Gerwin) Kleijer en G.(Gijs) de Man. Later werden ook M. (Mark) Versteegh en R. (Ron) Keuken bereid gevonden deel te nemen. 

Na 1 jaar voorbereiding, aanbesteding, sloop en bouw waar A. (Anne) Blom een heldendaad deed om met zijn ervaring de aanbesteding in goede banen te leiden en de business case mogelijk te maken.

Diverse WHV-ers waren betrokken bij de bouw en inrichtingsactiviteiten. Zo verzorgde Ton Dhondt de inrichting van het materiaalhok en hielpen o.a. Peter Voorburg, Ruud Verhoeven, Daniel en Gert-Jan van der Neut de coördinatie van het werk.

Nog voor de officiële opening namelijk op de avond van 11 juni 2016 mochten de WHV-ers hun opwachting maken in de bevochten nieuwe topsport sporthalvloer.

Een historisch afscheid in sporthal “De Schildkamp” waar Roy Groenberg de scheepsbel van de bar ontving van Ralph Klaare van De Schildkamp en deze overhandigde aan Willy de Groot van Café-Cafetaria De Wiel. Voor veel leden voelde deze overgang als bevrijding en start van een nieuw tijdperk.

Op 20 augustus 2016 wordt de nieuwe sporthal “De Wiel” daadwerkelijk geopend met een dagprogramma waar met trots de nieuwe sporthal wordt getoond aan alle vrienden, oud-leden, omwonenden, etc. Het eerste jaar in de zaal stond in het teken van de overgang om zelf de zaal, kleedruimten en tribune met elkaar schoon te maken en te houden.