Afgelopen zaterdag speelden de heren recreanten van WHV in Utrecht voor het eerst mee aan het Nationaal kampioenschap voor recreanten.

Het team bestaande uit routiniers met een gemiddelde leeftijd van 52 jaar had vooraf geen enkele illusie dat dit kampioenschap behaald zou kunnen worden. WHV werd weliswaar kampioen van de regio Zuid-West in de hoogste klasse voor recreanten, maar werd in de voorronden derde. Die derde plaats werd als een zeer knappe prestatie ervaren gezien het niveau van deze andere winnaars.

Afgelopen zaterdag deden 10 teams mee met het Nationaal Kampioenschap en moest WHV 3 poulewedstrijden van 2x 12 minuten spelen. De eerste wedstrijd werd gespeeld tegen NVC uit Nieuwegein. In de eerste set speelde WHV erg gedisciplineerd en maakte het heel weinig fouten. Daarentegen was het spel in de tweede set te slap en deze set ging verloren, waardoor het 1-1 werd.

De tweede wedstrijd ging helaas verloren tegen HUF uit Berlicum. Helemaal geen schande, want HUF had de afgelopen nationaal kampioenschappen gewonnen en was regerend nationaal kampioen. WHV had ook in de voorronden van HUF die diverse oud divisiespelers in haar team heeft, verloren. Ook nu bleek HUF weer een maatje te groot. Ondanks het goede spel van WHV, kwam het eigenlijk op alle elementen net tekort. HUF had een hogere servicedruk en veel meer aanvalskracht. Toch waren de WHV-ers niet ontevreden over het spel, want zij hadden goed weerstand geboden. Ook het verschil was niet meer dan 5-6 punten, en dat konden weinig ploegen de afgelopen jaren zeggen. In de tweede set had WHV met 9-13 achter en nog 2 minuten te spelen zelfs nog enige aansluiting. Het meegereisde publiek uit Asperen had genoten van een formidabele wedstrijd.

WHV speelde de laatste wedstrijd tegen Volley2B uit Lansingerland. De WHV-ers moesten winnen om niet onderin de poule te eindigen, en met winst waren er nog kansen op de tweede plaats. Ook deze wedstrijd waren de teams aan elkaar gewaagd, maar WHV won beide sets nipt. Omdat HUF ook haar laatste wedstrijd won, werd WHV tweede en plaatste het zich ternauwernood voor de halve finale.

In de halve finale moest WHV het opnemen tegen de poulewinnaar van de andere poule VC Fortutas uit Ospel. WHV leek wel een thuiswedstrijd te spelen, want het meegereisde publiek maakte er een groot feest van. De lange mannen van Fortutas leken daar niet van onder de indruk. De scheidsrechters daarentegen wel, want die zat een aantal keren goed mis. De WHV-ers hadden voor deze halve finale nog een goede warming-up gedaan, wat in de eerste set een kleine voorsprong opleverde. Beide teams deden niet voor elkaar onder, en het werd een bloedstollende strijd. WHV trok echter aan het langste einde door goede servicedruk. In de tweede set begon WHV met passfouten en weinig concentratie. Misschien speelde de veldwissel ook mee, maar de achterstand van vier punten was een feit. Omdat WHV de eerste set met 5 punten verschil had gewonnen, was de uitdaging om weer gelijk te komen. Gezien de temperatuur in de hal en het hoge spelniveau bleek de tweede set een slijtageslag te worden. Alle spelers hadden al 6 sets in de benen en de bal werd steeds natter gezien alle transpiratie. WHV wist met een enorme wilskracht en karakter langzij te komen. Het team bereikte als collectief een enorm hoog niveau. Er werden enorm lange rally’s gespeeld. Door het enorme verdedigingswerk van WHV sloeg de frustratie en machtigloosheid aan de zijde van Fortutas toe. WHV wist met 1 punt te winnen. De WHV-ers konden zich dus opmaken voor de finale.

Daar waar de WHV-ers nog moesten bijkomen van de enorme krachtinspanning, bleek HUF vrij eenvoudig hun halve finale gewonnen te hebben. Het bereiken van de finale was al een prestatie van formaat. Vooraf was daar geen rekening mee gehouden dat dit überhaupt haalbaar zou kunnen zijn. De WHV-ers begonnen sterk aan de wedstrijd tegen HUF. HUF stelde hun sterkste team op en speelde met een libero. Het ging tot 9-9 gelijk op, en beide teams leken aan elkaar gewaagd. HUF nam toch weer voorsprong van enkele punten, maar in de laatste minuten klopte ineens alles bij WHV. Goede servicedruk en een ongekende veldverdediging hielden de ploeg op de been. In de laatste seconden eindigde de set in 17-17: ongelofelijk maar waar. WHV vierde al een feest, want dit was jarenlang geen enkel team gelukt. Gelijk gespeeld tegen HUF. Het meegereisde publiek ging uit hun dak. In de tweede set kreeg HUF nog meer problemen met de servicedruk van WHV. WHV liep uit naar 12-16 met nog 120 minuten op het scorebord. Het lukte WHV niet om de service weer terug te pakken. Het werd 15-16 met nog 10 seconden te spelen. Tijdens deze rally ging de gong, en was het ongelofelijke gebeurd: WHV Nationaal Kampioen 2014. Vooraf werd dit onmogelijk geacht, maar het collectief bracht dit resultaat. WHV ontving uit handen van bestuurslid van de Nederlandse Volleybalbond Jan Kroon de trofee en mag zich een jaar lang Nederlands kampioen recreanten zijn.

Van links naar rechts, en boven naar beneden: Gijs de Man, Anton den Hertog, John Kemp, Kees van Wijngaarden, Olaf van Arkel, Rene Hol, Leo Dankers, Wim van den Boomgaard, Wim de Jong en Rianne Warsen